Przeglądaj wg Autor "Korpal, Agnieszka Anna"

Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    PozycjaBrak dostępu
    Detekcja mutacji funkcjonalnych w genie kodującym selenoproteinę P u Sus Scrofa domestica
    (Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, 2022) Korpal, Agnieszka Anna; Terman, Arkadiusz promotor; Ropka-Molik, Katarzyna promotor; Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydział Biotechnologii i Hodowli Zwierząt; Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydział Biotechnologii i Hodowli Zwierząt; Instytut Zootechniki - Państwowy Instytut Badawczy
    W dzisiejszych czasach właściwie dobrana i zbilansowana dieta uznawana jest za jeden z najważniejszych czynników warunkujących ludzkie zdrowie. Szczególne znaczenie przypisuje się zwłaszcza zawartości w diecie witamin i pierwiastków śladowych. Jednym z nich jest selen (Se). Wielorakie funkcje, które spełnia wewnątrz ustroju, wiążą się przede wszystkim z występowaniem selenoprotein. Niedobór selenu w diecie sprawia, że enzymy wymagające jego wbudowywania nie mogą zostać wyprodukowane lub też są wytwarzane, ale ich funkcja jest upośledzona . Stąd też niedobór selenu może przejawiać się zaburzeniami na różnych poziomach funkcjonowania organizmu. Zawartość Se w naturalnej żywości jest ściśle związana z położeniem geograficznym. Niestety, na terenie Polski gleba jest uboga w selen, co przekłada się również na niedobory tego pierwiastka w organizmach Polaków. Wobec powszechnie występujących deficytów selenu problemem staje się zapewnienie odpowiedniej jego podaży w diecie. Podstawowym źródłem Se są produkty zwierzęce. Obecnie mięso wieprzowe analizowane jest pod kątem polimorfizmów genów, których produkty białkowe mają istotne znaczenie dla jego jakości, w tym właściwości prozdrowotnych. Jednym z istotnych białek jest selenoproteina P (SeP). Białko to uczestniczy w magazynowaniu i transporcie selenu. Cel pracy. Celem prowadzonych badań jest detekcja polimorfizmów w genie kodującym selenoproteinę P (SEPPI ) u świni domowej (łac. Sus Sera.fa domestica) oraz ustalenie ewentualnych zależności pomiędzy genotypami analizowanych fragmentów genu a cechami użytkowymi świń (tucznymi i rzeźnymi), wybranymi parametrami jakości mięsa oraz zawartością selenu w mięśniu najdłuższym grzbietu (łac. musculus longissimus dorsi). Hipoteza badawcza. Występowanie zmienności genetycznej w obrębie genu SEPPI może wywierać wpływ na cechy produkcyjne świń oraz zawartość selenu w mięśniu najdłuższym grzbietu. Materiały i metody. Badaniami objęto 722 osobników należących do 3 ras świń: wielka biała polska, polska biała zwisłoucha i puławska. Do izolacji genomowego DNA z fragmentu tkanki mięśnia najdłuższego grzbietu użyto zestawu Genomie Mini (A&A Biotechnology) oraz Sherlock AX (A&A Biotechnology). W celu wykrywania zmienności, a następnie genotypowania wybranych fragmentów genu SEPPI zastosowano metody : PCR-HRM, sekwencjonowanie Sangera, PCR-ACRS, PCR-RFLP oraz analiza wielkości fragmentów z wykorzystaniem sekwenatora kapilarnego CEQ8000 (Beckman Coulter). Zawartość selenu u 163 wybranych prób oznaczono metodą spektrofluorymetryczną z wykorzystaniem 2,3- diaminonaftalenu. Analizę statystyczną wyników wykonano za pomocą programu SAS v. 8. 02, z zastosowaniem procedury GLM (ang. General Linear Model). Wyniki. W wyniku przeprowadzonych analiz w obrębie genu selenoproteiny P zidentyfikowano obecność 11 mutacji. Określono częstość występowania pięciu zmian polimorficznych oraz ich wpływ na cechy produkcyjne świń i zawartość selenu w badanych tkankach mięśnia najdłuższego grzbietu. Zidentyfikowane polimorfizmy wpływały istotnie na cechy tuczne {zużycie paszy na kilogram przyrostu, przyrost dzienny), rzeźne (m.in. wydajność rzeźna, masa polędwicy, procent mięsa w tuszy) i jakość mięsa wieprzowego (m.in. wodochłonność mięsa, pH polędwicy i szynki). Wnioski. Powiązanie wartości liczbowych dotyczących cech mięsa ze zidentyfikowanymi wariantami polimorficznymi genu SEPP 1 pozwoliło poznać ich wpływ. Poszczególne polimorfizmy w genie SEPP 1 mają potencjał wykorzystania jako marker selekcyjny pod kątem standardowych cech produkcyjnych, a jeden z nich predysponowany jest dla nowatorskiego podejścia w celu zwiększenia ilości selenu w mięsie wieprzowym.